«Οι τεχνικές βασίζονται σε 4 στοιχεία στα οποία αντικατοπτρίζεται η φύση του κόσμου μας. Ανάλογα με την περίσταση, πρέπει να είσαι: σκληρός σαν διαμάντι, ευλύγιστος σαν ιτιά, ρευστός σαν το νερό και άδειος όπως το κενό».

Από το βιβλίο «Η τέχνη της ειρήνης» του Ueshiba Morihei

Το 1942 η ονομασία Αikido, η οδός της αρμονίας και του πνεύματος, γίνεται επίσημη και καταχωρείται στο Υπουργείο Παιδείας της Ιαπωνίας. Μετά τον πόλεμο, ο Ueshiba, ο ιδρυτής του Aikido, αποφάσισε ότι το Aikido πρέπει να γίνει γνωστό σε όλο τον κόσμο και όχι να αποτελεί προνόμιο ορισμένων εκλεκτών. Στις 22 Νοεμβρίου 1945 ιδρύει την Παγκόσμια Οργάνωση Aikido, με επικεφαλής το γιο του, Moriteru Ueshiba.

To Aikido είναι μία μοντέρνα τέχνη βασισμένη στις ιαπωνικές πολεμικές τέχνες. Αυτό δεν σημαίνει ότι ακολουθεί κατά γράμμα τις αρχές των παλιών τεχνών. Η πάροδος των χρόνων έφερε τη μετάλλαξη και την περίοδο Tokugawa (1603-1868), οι πολεμικές τέχνες έγιναν Budo, μία πνευματική οδός. Ο Morihei Ueshiba βάδισε σε αυτό το δρόμο κρατώντας το πνευματικό στοιχείο και δημιουργώντας κινήσεις που είχαν ως βάση τις παλιές. Σκοπός του ήταν να συνδυάσει το σώμα, το μυαλό και το πνεύμα ως ένα με την ενέργεια «ki» που βρίσκεται παντού.

Ο Ueshiba, μετά από χρόνια μελέτης διαφορετικών θρησκευτικών φιλοσοφιών και αρχαίων πολεμικών τεχνών, δημιούργησε ένα νέο τρόπο ζωής για τον 21ο αιώνα. Ήταν μία μη καταστροφική πολεμική τέχνη με την αρμονία στο επίκεντρό της, και ονομάστηκε Aikido. Στον πυρήνα της βρίσκεται μία μέθοδος με την οποία μπορείς να καταβάλλεις ένα δυνατότερο αντίπαλο. Ο έλεγχος είναι βασική έννοια στην οδό της αρμονίας και του πνεύματος, καθώς ο aikidoka δεν καταφεύγει στη σκληρή βία και τα επιθετικά κτυπήματα όπως άλλες τέχνες.

Επίσης, και η κίνηση είναι διαφορετική, καθώς βασίζεται στην αρχή μίας νοητής σφαίρας, στην επιφάνεια της οποίας κινούνται οι τεχνικές του συστήματος. Έτσι ο αμυνόμενος συγχρονίζεται με την ενέργεια του επιτιθέμενου και την χρησιμοποιεί εναντίον του. Στόχος είναι ο ασκούμενος να διατηρήσει την ισορροπία του και να έχει ένα σταθερό κέντρο που συμπίπτει με αυτό της σφαίρας. Οι σφαιρικές κινήσεις χωρίζονται σε 3 κατηγορίες: τις οριζόντιες, τις κάθετες και τις διαγώνιες. Ο συνδυασμός αυτών και η πληθώρα κινήσεων του Aikido συνιστούν τη δυναμική σφαίρα, στην οποία όποιος εισέρχεται θα οδηγηθεί στην ανατροπή του κέντρου του και της ισορροπίας του.

Η Φιλοσοφία του Aikido

Το Aikido δεν είναι απλά μία τέχνη αυτοάμυνας. Η φιλοσοφία του έχει σαν βάση την ιδέα της αρμονίας με τον αντίπαλο παρά την σύγκρουση με αυτόν. Το ιδεώδες στο Aikido δεν είναι να νικήσεις τον αντίπαλο, αλλά να γίνεις ένα, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά, με την κίνηση και την ενέργεια του τελευταίου. Γι’ αυτό το λόγο το Aikido αποκαλείται «η τέχνη της μη αντίστασης» και «η μη επιθετική πολεμική τέχνη».

Το μυστικό στο Aikido δεν έγκειται στον τρόπο που κινεί κάποιος τα πόδια του, αλλά στον τρόπο που οδηγεί το νου του. «Δεν σας διδάσκω μαχητικές τεχνικές. Σας διδάσκω μη-βία» είπε ο O-Sensei προς τους μαθητές του.

Ο στόχος της εκπαίδευσης στο Aikido δεν είναι να δημιουργήσει επιθετικούς πολεμιστές, αλλά να βελτιώσει την σοφία και τον αυτοέλεγχο.