Πράξη δεύτερη

Μαχ Σμέλινγκ – Black Uhlan of the Rhine

Ο Μαξ Σμέλινγκ γεννήθηκε στο Κλάιν Λούκοβ, ένα μικρό χωριό στην περιοχή της  Πομερανίας το 1905. Στην εφηβεία του ενδιαφέρθηκε για την πυγμαχία όταν παρακολούθησε με τον πατέρα του την ταινία του Παγκοσμίου  πρωταθλήματος βαρέων βαρών του 1921 μεταξύ του θρυλικού Αμερικάνου Τζακ Ντέμπσεϊ και του Γάλλου Τζορτζ Καρπεντιέρ. Ο νεαρός Μαξ γοητεύτηκε τόσο πολύ με την πυγμαχία και την ενθουσιώδη ατμόσφαιρα του αγώνα που έγινε το πάθος του. Σε ηλικία 19 ετών το 1924, κατέκτησε τον εθνικό ερασιτεχνικό τίτλο ελαφρών βαρών της Γερμανίας. Έγινε επαγγελματίας και το 1926 κατέκτησε το Γερμανικό πρωτάθλημα ελαφρών βαρών. Την επόμενη χρονιά κατέκτησε τον Ευρωπαϊκό τίτλο στον πρώτο αγώνα πυγμαχίας που μεταδόθηκε ζωντανά στη Γερμανία. Καθώς ο λαός του αναζητούσε τη χαμένη υπερηφάνεια μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, 8.000 θεατές σηκώθηκαν όρθιοι και τραγούδησαν εθνικιστικά, προοίμιο του τι θα επακολουθούσε στη χώρα του. Ο Μαξ έγινε διάσημος, ευπρόσδεκτος στην υψηλή κοινωνία του Βερολίνου και ως αθλητικός ήρωας στη Γερμανία θεωρήθηκε η μεγάλη ελπίδα τους για να διεκδικήσει και να κερδίσει τον παγκόσμιο τίτλο. Αφού υπερασπίστηκε τόσο τον Εθνικό όσο και τον Ευρωπαϊκό τίτλο κερδίζοντας τον Ιταλό Μισέλ Μπονάλια το 1928, μετακόμισε στις ΗΠΑ, την πατρίδα της πυγμαχίας για να αγωνιστεί εναντίον Αμερικανών πυγμάχων πλέον στην κατηγορία των βαρέων βαρών.

Μόλις σε δύο χρόνια από την άφιξή του, το 1930 ο Μαξ κατέκτησε τον Παγκόσμιο τίτλο βαρέων βαρών εναντίον του Αμερικανού πυγμάχου Τζακ Σάρκι στη Νέα Υόρκη. Έγινε έτσι ο πρώτος Ευρωπαίος πυγμάχος που τον κατακτούσε. Ωστόσο, η νίκη του, επειδή ήρθε μετά από τον  αποκλεισμό του Σάρκι λόγω χαμηλού παράνομου χτυπήματος στον 4^ο μόλις γύρο, δεν του χάρισε τη φήμη και την αναγνώριση που περίμενε. Υπήρξαν πανηγυρισμοί στη Γερμανία, αλλά επικράτησε κυρίως η αμηχανία ως και η αμφισβήτηση για την αξία του Σμέλινγκ. «Προοριζόμαστε να γίνουμε το μεγαλύτερο αθλητικό έθνος στον κόσμο, αρκεί να μας χτυπάνε αρκετά συχνά κάτω από τη ζώνη», ειρωνεύτηκε μια γερμανική εφημερίδα φανερώνοντας το κλίμα που επικρατούσε.

Είχε υπερασπιστεί με επιτυχία τον τίτλο του το 1931, κερδίζοντας τον Αμερικάνο Γουίλιαμ Στρίμπλινγκ στο Οχάιο, αλλά ένα χρόνο αργότερα έχασε από τον Σάρκι με μια πολύ αμφιλεγόμενη απόφαση μετά από δεκαπέντε γύρους. Ειπώθηκε ότι οι κριτές του στέρησαν την νίκη. Όταν δε, έχασε ξανά το 1933 από τον Αμερικανό Μαξ Μπάερ σε έναν αμφιλεγόμενο και πάλι αγώνα αλλά και ένα χρόνο μετά από τον Στίβ Χάμας ειδικοί του αθλήματος και φίλαθλοι πίστεψαν ότι η καριέρα του είχε τελειώσει. Εν τω μεταξύ το ναζιστικό κόμμα και ο Χίτλερ εδραίωναν την κυριαρχία τους στη Γερμανία με αποτέλεσμα η αρχική συμπάθεια προς τον Σμέλινγκ στην Αμερική να έχει αντιστραφεί πλήρως. Ο Σμέλινγκ ως απόκληρος του κόσμου, ήταν για τους Γερμανούς ένας ηττημένος που δεν ασπαζόταν τον ναζισμό και για τους Αμερικάνους η «ναζιστική μαριονέτα». Γύρισε στη Γερμανία όπου κέρδισε τρεις αγώνες, τον έναν εναντίον του Στιβ Χάμας.

Επέστρεψε στις Η.Π.Α. και στις 19 Ιουνίου 1936 στο Yankee Stadium στο Μπρόνξ της Νέας Υόρκης στάθηκε απέναντι στον αήττητο Αμερικανό ανερχόμενο αστέρα “Brown bomber” Τζο Λιούις  χωρίς καμία, υποθετικά πάντα, ελπίδα να νικήσει. Ο Μαξ όμως μετά από έναν αγώνα τακτικής έβγαλε το μεγάλο φαβορί προς έκπληξη όλων νοκ άουτ στον 12ο γύρο. Ο Σμέλινγκ εκμυστηρεύτηκε έπειτα ότι είχε μελετήσει πολύ τον αντίπαλό του βρίσκοντας το αδύναμο σημείο του. Ο Τζο συνήθιζε να κατεβάζει το αριστερό του χέρι μετά από επίθεση δίνοντας την ευκαιρία στον Μαξ να εξαπολύσει το νικηφόρο δεξί του χτύπημα. Αυτή ήταν και η μοναδική ήττα του Λιούις με νοκ-άουτ κατά τη διάρκεια της κορυφαίας καριέρας του. Η απροσδόκητη αυτή νίκη έκανε και πάλι τον λησμονημένο και υποτιμημένο Μαξ εθνικό ήρωα και πρόσωπο-κλειδί για την προπαγάνδα της ανωτερότητας της «Αρίας φυλής» του Γκέμπελς. Οι Ναζί επιχείρησαν μέσω του αθλητισμού να στηρίξουν το αφήγημα αυτής της ανωτερότητας όπως στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου την ίδια χρονιά και η νίκη του Μαξ σε ένα άθλημα που ως τότε επικρατούσαν οι εχθροί τους ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για την προπαγάνδα τους. Στις 22 Ιουνίου του 1938 ο Σμέλινγκ αντιμετώπισε τον Λιούις στην ιστορική ρεβάνς που θ’ αναλύσουμε στο τρίτο και τελευταίο μέρος.

Ο Σμέλινγκ συνέχισε με επιτυχία την επαγγελματική πυγμαχία κατακτώντας τον Γερμανικό εθνικό αλλά και Ευρωπαϊκό τίτλο βαρέων βαρών το 1939, όμως οι Ναζί σταμάτησαν να τον προβάλλουν ως εθνικό ήρωα λόγω της ήττας του και της συνεχούς του άρνησης του να ενταχθεί στο Ναζιστικό κόμμα. Ως τρόπο τιμωρίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στάλθηκε στη μάχη ως επίλεκτος αλεξιπτωτιστής της Λουφτβάφε. Ο Σμέλινγκ έλαβε μέρος στη μάχη της Κρήτης το 1941, όπου τραυματίστηκε στο Μάλεμε και μετά την ανάρρωσή του στην Αθήνα απολύθηκε από την ενεργό υπηρεσία.

Κατά τη διάρκεια του Ναζιστικού πογκρόμ της «Νύχτας των Κρυστάλλων» τον Νοέμβριο του 1938, ο Μαξ έσωσε τη ζωή δύο εβραιόπουλων από την Γκεστάπο, διακινδυνεύοντας και τη δική του, κρύβοντάς τα στο διαμέρισμά του στο ξενοδοχείο του στο Βερολίνο. Τρεις ημέρες αργότερα τα βοήθησε να διαφύγουν από τη Γερμανία. Η ιστορία ήταν άγνωστη μέχρι το 1989, όταν ο διασωθείς Χένρι Λιούιν, πλούσιος πλέον ιδιοκτήτης ξενοδοχείου, κάλεσε τον Σμέλινγκ  στο Λας Βέγκας για να τον ευχαριστήσει που του έσωσε τη ζωή. Ο φιλελεύθερα σκεπτόμενος Σμέλινγκ είχε για μάνατζερ τον Αμερικανοεβραίο Τζο Τζέικομπς παρά τις αντιδράσεις στη Γερμανία και η αντίστασή του στο Ναζιστικό κόμμα τον ανέδειξε και πάλι ως ήρωα στη μεταπολεμική πλέον Γερμανία. Το 1946, οι Βρετανικές στρατιωτικές αρχές τον απάλλαξαν από κάθε συμμετοχή σε εγκλήματα πολέμου.

Μετά τον πόλεμο, επέστρεψε με επιτυχία στην πυγμαχία, κερδίζοντας τρεις από τους πέντε τελευταίους αγώνες του, όταν τελικά αποσύρθηκε το 1948. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘50 και του ‘60, έγινε ένας πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας και ο πρώτος που εισήγαγε μεγάλη αμερικάνικη εταιρία αναψυκτικών στη Γερμανία αποκτώντας  και το δικό του εργοστάσιο εμφιάλωσης. Ο φιλάνθρωπος Σμέλινγκ έζησε μια πλούσια οικογενειακή ζωή λαμβάνοντας συνεχείς τιμές και αναγνώριση και απεβίωσε πλήρης ημερών το 2005 σε ηλικία 99 ετών.